6. AGERRALDIA

(Geroxeago kanpai hotsak berriro, bataio deika bigarrenez, baita organua ere; lehengo berak, baina beste itxura batez. aitapontekoa edo amapontekoa edo biak beste batzuk izan daitezke; orohar itxura zahartuxeagoa izan beharko lukete; aurrekoez gainera, ume pare bat ere badira tartean, neska-mutilak, mutila hazixeagoa eta bestea kaskarragoa. amaren besoetan beste haur bat jaio berria eta bataiora daramatena.)

DON GAXPAR: Jesus, Maria eta Jose. Martxa ederra hartzen ari zarete. Zenbatgarrena duzue honez gero hau?

PERNANDO: Badaki berorrek, neguko gauak luzeak izaten dira eta, gure baserrian berriz hotza galanta izaten da eta, gizonak andrea ere behar du eta...

JOXEPA: (Apalki, lotsaz) Guk Jaungoikoak bidaltzen dizkigunak hartzen ditugu, eta haren borondatea bada...

DON GAXPAR: Bai, bai, bai, ez naiz ni kontra hasiko orain. Jaungoikoak esan zuen eta nik ere askotan errepikatu dizuet: “ugaldu zaitezte eta mundua kristauez bete”. Baina, nere kezka da mundua umez bete ondoren denei jaten ematen asmatuko ote duzuen.

JOXEPA: Nahiko lan izaten dugu, egia esateko, nahiko lan.

DON GAXPAR: Horretara nindoan ni, horretara.

PERNANDO: Berorrek ere egin zezakeen ba, zertxobait guri laguntzearren.

DON GAXPAR: Gutxi laguntzen al dizuet ba?

PERNANDO: Zertan ikusi behar. Hitza eta kontsejuak ugari izaten ditu beti, baina estimatuko genioke noizik eta behin anega bat arto edo.

DON GAXPAR: Ni pobrea nauk Pernando, Jesukristo gure jauna bezalaxe.

PERNANDO: (Haserre) Xuhur askoa bai. Zer kostatzen zaio ba, umearen bataioa dela eta, anega bat arto erregalatzea? Horrenbeste behintzat badu eta...

DON GAXPAR: (Haserretuz hau ere) Hi bezalako alferrentzat ez zegok debaldeko artorik. Lan gehiago egin ezak, bertsotan aritu beharrean, eta izango duk etxekoei jaten emateko lain.

PERNANDO: Denok goseak hilko bagina ere, berori lasai. Goazemazue hemendik, karitaterik ez dagoen etxean ez dago gauza onik eta. (seme nagusia eskutik hartu eta badoa kanpora)

JOXEPA: (Larri, umea besoetan) Baina Pernando! Umea bataiatu behar dugula!

PERNANDO: Hobe erreka zuloan bataiatzea, zeken horren putzuan baino. (Irteten du)

JOXEPA: (Ia negarrez) Pernandooo!

DON GAXPAR: Pasako zaion haserrea eta hurrengorako ikasiko din.

(Iluna)