3.

(Argi aldaketa. Espazio poetikoa. ahotsa 3k miss karaokeren barne ahotsa bailitzan, publikoari begira hitz egiten du, mikrotik. Bitartean, miss karaoke arropaz aldatzen da, makillatzen da.)

AHOTSA 3: Aitona-amona etorkinak dituen euskaldun erradikal baten galdera bere aitonaren argazkiaren aurrean: zerk definitzen nau ni? Maite dudan jendeak definitzen nau ni. Maite dudan eta dagoeneko ukitu, usaindu, laztandu ezin dudan jendeak definitzen nau ni. Nire aitona oroitzeak definitzen nau ni, adibidez.

            Nire aitonak tripa oso handia zuen, eta oso bibote arraroa. Bere biboteak munduko edozein diktadorerenaren antzekoa zen, eta horrek urduri jartzen ninduen. Baina maite nuen nire aitona. Apaizak gorroto zituen, hau da, benetan gorroto zituen. Amona hil zenean bi gauza egin zituen: quejio flamenkoak leihoaren ondoan, eta apaizak etxetik bota bisitan etorri zirenean. Aitonak txikitan apaizen eskola batean ikasi zuen. Apaizek traumatizatuta bizi izan zen bizitza osoan. Eta ez dakit zer ikusi zuen han, gerra garaian. Baina kontatzen ez zuen harengatik maite nuen nik. Eta, hala ere, diktadore bibote hori. Joder. Baina maite nuen nire aitona. Batzuetan nire aitona haur handi baten modukoa irudikatzen dut, gauzekin ilusionatzen zekien haur handi bat.

            Orain normalean euskarazko antzezlan baten erdian sekula egingo ez nukeen zerbait egingo dut. Nire aitonaren hizkuntzan hitz egin:

            Abuelo, siempre quisiste que te llamara aitona, y no fui capaz.

            Recuerdo a mi abuelo viendo en la televisión en Sábado noche a Raffaella Carrà. “¡Qué mujer! —decía— ¡Qué mujer”.

            Yo soy un cuerpo que amaba el cuerpo que era mi abuelo. Yo nací de un cuerpo dentro del cual estuvo una parte del cuerpo de mi abuelo. ¿Qué parte ocupa en mi cuerpo Raffaella Carrà? ¿Cuántos pelos de mi cuerpo se erizan cuando recuerdan a mi abuelo decir “qué mujer, la Raffaella Carrà”?

            Recuerdo a mi abuelo vestirse una vez al año de mujer. Cada nochebuena, se vestía de mujer. ¿Qué llevaba dentro mi abuelo? ¿Qué mujer?

            Abuelo, siempre quisiste que te llamara aitona, y no fui capaz.