9. AGERRALDIA
(Berehala lierni sartuko da korrika batean, atzera begira. Eskuan zerbait dakar).
LIERNI: (Fresko-fresko dator) Euge... aupa. (Bere ondoan eseriko da)
EUGENIO: Lierni!
LIERNI: (eugeniori izterrean kolpeka) Faltan aurkituko ninduzun, e?
EUGENIO: Ba bai aizu, badira bi egun agertu ez zarela.
(metrozainaren ahotsa entzungo da barrutik)
METROZAINA: Lierni! Lierni! (Eta eszenategian agertuko da)
(lierni, eugenioren atzean jarriko da, jolasteko gogoa duela dirudi)
METROZAINA: Lierni, deabrua! Eman nire giltzak! Biltegia irekitzera nindoan eta... banekien, banekien zuk hartuko zenituela!
LIERNI: Etorri bila.
EUGENIO: Zuek biok beti berdin.
METROZAINA: Emateko ba! (korrika lierniren atzetik) Etorri hadi hona!
LIERNI: (Bueltaka, adarra jotzen) Ezetz harrapatu!
(Halako batean lierniri besotik eustea lortuko du eta giltzak kenduko dizkio eskuetatik)
METROZAINA: Hara Lierni... (Eta desagertu egingo da)
LIERNI: (eugenioren ondoan eserita) Ai, nola gustatzen zaidan bera haserraraztea...
EUGENIO: Belar gaiztoak, zainak luze.
LIERNI: Hasi zara... Eta, zelan?
EUGENIO: Hau eroetxe bat dun, neska. Gaurkoa bezalakorik, ... zortzi urtean ez dinat horrelako egun erorik pasa.
LIERNI: Ez da harritzekoa... Neuri ere asteburuan sekulakoak gertatu zaizkit.
(Hemendik aurrera, gorren arteko elkarrizketa bat izango da. Bakoitzak berea kontatuko dio besteari, besteak esaten duena tarteka baizik ez entzunez. Biek batera hitz egingo dute zati honetan)
EUGENIO (eta LIERNI): Pentsa ezan, oraintxe ia nik ez zekinat zein den emakumezkoa eta zein gizonezkoa. (Peluka eskuan hartuta) Mozorrotzeko primerako tramankuluak ditizten gaur egun.
LIERNI (eta EUGENIO): Jaione eta biok Zaragozara joan ginen larunbatean. Bere anaia bisitatzera, badakizu, barruan dagoena. Euskadira ekarriko ote duten susmoak ba omen ditu tipoak. Ea egia den...
EUGENIO (eta LIERNI): Eta uste handiko emakume hura? Ardia ahuntzari ile eske. Bere familiaren gora behera guztiak aireratu ditin, lasai asko.
LIERNI (eta EUGENIO): Bisita laburra egiten utzi ziguten baina behin joango Zaragozara eta berehala itzuli behar ote genuen ba? Anaiak, han bazela giro polita esan eta gauean, anaiak aipaturiko zonara hurbildu ginen.
EUGENIO (eta LIERNI): Gigi, gure gigi amorosua ez huen falta gaur ere...
LIERNI (eta EUGENIO): Garagardoa edaten hasi ginen, bat, beste bat, gero beste bat... Jo, a ze giro majoa!
EUGENIO (eta LIERNI): Aintzane delakoak berriz, ia ardo botila hustu ez zidan ba! (ardo botila eskuetan hartu eta begira) Nola ote dago bere senarraren izeba? Pastelen bat jan badu, ez dakit ba...
LIERNI (eta EUGENIO): Goiza argitu zuen uste baino lehen eta autobusera joatea erabaki genuen. Eskerrak, autobusa ordaintzeko behar genuen dirua galtzetako atzeko poltsikoan sartu nuela... Bestela, ea nola sartzen ginen autobus hartan! Jo, ikaragarria...
EUGENIO (eta LIERNI): Ni baino gehiago zela uste izango zinan gizon harroputz hark! Obispo eiteko lehenengo monagilue izan behar da. Ba! Adiskidetuko da oiloak txisa egiterako! Okerrena, hala ere, denboraren bila zebilen hura. Asko dezake eskuak, baina gehiago buruak.
LIERNI (eta EUGENIO): Goxo-goxo bagentozen gu lo elkarren gainean eta halako batean, txoferra hurbildu eta iritsi garela esaten ez digu ba...
EUGENIO (eta LIERNI): Bat-batean emakume bat negar batean. Esana eta egia auzo berdinean ez direla bizi esan behar nionan... bai, esan behar nionan.
LIERNI (eta EUGENIO): Ezetz asmatu non geunden? Biarritzen! Aluzinatea... Negarrez hasi ez zitzaidan ba Jaione gaixoa... Autobusa Bilbora iritsi zenean gu enteratu ez eta ala! Biarritzeraino. Esango didazu zer egin behar genuen igande gauean Biarritzen, dirurik gabe...
EUGENIO (eta LIERNI): (Pentsakor) Xabin gero... hori bai gizon puska. Rafaelekin gertaturikoa ere, ederra faena... Adiskide ona baino astoa adarrekin aurkitzea errazago.
LIERNI (eta EUGENIO): Oso agobiatuta eseri ginen koxka batean eta han hurbiltzen ez zaizkigu, ba, bi jendarme... Nortzuk ginen, nondik gentozen... Jaioneri espetxerako pasea ikusi zioten kartera barruan eta adierazpen gehiagorik gabe, jendarmetxera. Frantsesez tutik ere jakin gabe... Hura estuasuna...
EUGENIO (eta LIERNI): Zenbat jardun gaur alferrik...
LIERNI (eta EUGENIO): Jaionek, halako batean konbentzitu zituen telefono dei bat egiten uzteko eta halaxe, aitarekin hitz egin eta gero, hiru ordutara han zen, jendarme haiekin tratuan.
EUGENIO (eta LIERNI): Zenbat denbora eta txistu alferrik galdu... Ardi galdua atzeman daiteke, aldi galdua ez. Behiak ez daki zer balio duen buztanak galduta baizik.
LIERNI (eta EUGENIO): Hitzik ere ez zigun egin etxerako bidaian Jaioneren aitak. A ze moskeoa... “Ekarriko ote dute Euskadira... ekarriko ote dute hurbilera...” baino ez zuen esaten.
(Berriro elkarren artekora itzuliz, biak nahasian ez, baina txandaka hasiko dira hizketan)
EUGENIO: Bueno, ze ekarri didan gaur? Hik ere ez didan ba huts egingo, ezta?
LIERNI: A ba, periodikue ekarri dizut.
EUGENIO: Zer dakar ba?
LIERNI: Astoak eta periodikuek, ipintzen zaiena ekartzen dute. E... e... listillo...
EUGENIO: Polita esaera gero, aizan. Filosofia baino, oilo zopia hobe!
LIERNI: Zuk esatea ere... Ale Euge, banoa, Jaionerekin geratu naiz eta.
EUGENIO: Ez didan asteburuko ezer kontatu!
LIERNI: Zeeeeeer? Zuk bai ez didazula hemengo berri eman!
EUGENIO: Zer diozu? (Harrituta)
LIERNI: Bihar arte Euge. Ah, lasai, neu konponduko naiz pasabidearekin (Desblokeatzen eta blokeatzen ikusiko da) Horrela irekitzeko... horrela ixteko. Ale, txao!
EUGENIO: Besterik aditu nahi ez duenari, berak nahi duena bakarrik esan. (Egunkariari begirada bat botatzen hasiko da hantxe, pasabide ondoan, zutik)