II. Poemak

 

 

1.

 

Heldu naiz.

Arrotz egin diot

neure buruari.

Hauxe da

esperoan nuena:

ile zuriak,

gerrialdeko biguntasunak,

azalaren bazter zigortuak,

beldurra.

 

Munduko edozein pinguino

baino zaharragoa naiz:

ez zaitut nik joan, ekarri naiz,

ez zarena diot, uztai.

 

Arnasestuka biltzen naiz

arriskuetara,

gero eta gogorragoa iruditzen zait

kanpinetako zorua,

urruntasunetik atzematen ditut

elkartasunaren larreak

ospitaleko telesailak irenstean

kezka nabarmenez:

minbizia ote da

gaur goizeko pikorra?

 

Heldu naiz.

Arrotz egin diot

denborari.

Egunaren alboan esnatu

eta ohetik altxa gabe

maindireetan bildurik

zenbatu ditut

argazki albumetik erori zaizkidan

aurpegiak.

 

Ez diot titularrik topatu

ubera honi:

bazatoz mundu, opari bat noa,

gaur bat zaitut, errai.

 

Negar eta gose berriak

ments dituen

gizon biluzia naiz.

Gorputz bat.

Galdera bat.

Bere irudiaren xerka mintzo den

lautada zauritua.

Ahotsaren barrunbeak arakatzen dituen

salbuespen egoera.

 

Aitatasuna

titi depilatu bat da:

arrunta naute, onbera, zutun,

gatoz joan, eta banoa.

 

Heldu naiz

komun zulo zikinetara,

patioko arropa bustietara,

esku ikara bortitz baten

zain diren harrikoetara,

horma arteko muino alderraietara.

 

Lanbrotu zaizkit manifestuak

baina ez borrokatzeko arrazoiak:

ez zaitut nik joan, ekarri naiz, ez zarena diot,

bazatoz mundu, opari bat noa, gaur bat zaitut,

astelehenmindurik diogu, bai:

 

heldu naiz

eta ez nago bertan.

 

 

2.

 

Negar egiteko gai naizelako

gerturatzen zaizkit lehorteak

ahurretara.

 

Gizona naiz edo arbola,

bularreko ileekin josten ditut definizioak

diotenaren esperoan egon gabe.

Gizona naiz edo telefonoa,

papera,

sagarra,

orbela.

 

Galdera batera jausi orduko

lotzen zaizkit

ezkutuan mintzo nauten

dardarak.

Ez dakit ahoa naizen edo zauria,

geriza edo itzala.

Baiki

hiztegirik behar ez duen

hankarte gozoa,

manifesturik desio ez duen

manifestazioa.

Hunkidurak gurpiltzen ditut

mingainetik mingainera doan jokoan.

 

Gizona naiz edo arbola,

espaloia,

telebista,

urruntasuna.

 

Negar egiteko gai naizelako

elurtu zaizkit begiak,

eguzki galdatan nator

espero ez nauen

zorionera.