—5—

 

Atetzarreko goialdetik zintzilik, harizko eta airezko emakume itxurako figurari besarkatuta agertzen da alpontxo, harengan murgihiltzen.

 

2. ARMIARMA: Ez

            ez mugitu hankak, maitea

            besoak ez astindu.

 

1. ARMIARMA: Ez beldur izan.

            Hariak, badakizu

            izarrak zintzilika dituzten bezalakoak dira

            ihintza sostengatzen duten bezalakoak

            zetazkoak...

            ez dira apurtuko.

 

ALPONTXO: Baina nik...

 

2. ARMIARMA: Isil, laztana

            isil zaitez

            maitea.

            Hain gozo zaude orain...

            hor

            airean

            amaraunean

            atetzarreko goialdetik zintzilik

            barruan zenuen maitasun guztia emana...

            maitasunaren azken frogaren zain...

            Badakizu

            maitasuna

            benetakoa bada

            arra emeak janda asetzen da maitasun gosea

            bata bestearen barruan

            betirako.

 

ALPONTXO: Baina...

 

2. ARMIARMA: Ez, bihotza

            ez larritu

            gozoa izango da bidaia

            gaua eta eguna, bata bestearen baitan bizi ziren garaietako

            maitasun hartara.

 

ALPONTXO: Bai...

 

2. ARMIARMA: Musu antzekoa

            izango duzu hozka

            musu bihurritua

            musu gosetua...

            zutaz gosetua...

            Mmm...!

            Maitea

            zein gozo zauden...

 

azken iluna