Elkarren artean egindako antzerkia dugu Itxaro Borda eta Mark Legasserena, hori dio azalak bederen. Ezagutzen ditugu Mark Legasseren aurreko lanak, eta antzerki honetan, lan haietan gaiari ematen zaion trataera bera azaltzen zaigu, hau da, leiendaren gorazarrea, gertaeren maximalizazioa, herri honen goresmena e.a. Ironiaren agerpena ere begien bistakoa da, pertsonaia nagusiaren ekintzak deskribitzerakoan gehien bat.

      Bianako Printzea dugu pertsonaia, Nafarroaren erregetza lortu ezinean obra guztian zehar dabilena. Armetarako eta aginterako baino, letretarako eta poesiarako jaio eta hezia. Beamondarren eta agramondarren guduak baliaturik, Aragoeko erregea jabetuko da Nafarroaz, pozoina medio.

      XV. mendean kokaturik, fraile inkisidore gaztelarrak, italiar bankari ezagunak, Aita Sanduak eta gertaeren haria ezagutzera ematen diguten lamiak ditugu lanean.

      Jokin Apalategik hitzaurrean esaten duenez, obra honetan plazaratzen duten istorioa ezin hobetzat hautatua eman dezakegu gaurko Euskal Herriaren kinka larrian ditugun antsia eta pasioak aide batetik, eta maltzurkeria, inbasio eta inkisizio jokoak bestetik argituz gero konprenitzeko.

      Umore biziko lan honetan, inprenta-huts larriak aurkitu ditugu, inoiz lerro bat falta izateraino. Esan dezagun hizkera erabat Bidasoaz bestaldekoa dela, batuaren joskuntzan harilkatua, baina hangoa.

      Antzerki historikoa, historia nahi gisan erabiliz burutua, izenburua Maurice Ravel musikari euskaldunaren lan batetik hartua izaki.