Emakumea ohean ahulduta, hilzorian agian, gatazkarako pasarteak entzun nahi dizkionaren konplizitatea bilatuz, burura erakartzen.

      Hondamendi baten ondorengo pasarteak. Gertaera hartatik ihes egindakoen arteko harreman berriak. Superbibentziazko arauak. Arrotz baten agerpena. Honekiko erlazioa. Besteekikoa. Bien arteko topaketa.

      Amodioa, biolentzia, heriotzaren hurbiltasuna, pasioa,... Gaixotasunaren mina iraganeko dolorearekin oheko sukarretan nahasirik. Emakumearen zirrarak irudikatu, haiekin nahasi nahi duenari eskainiz. Irudi zehatzak, sinpleak, argiak. Erritmoak, kadentziak, sentsazioak,...

      Biziari kantea. Heriotzari alegia. Bien arteko muga ezabatu.

      Emakume baten oroiminak. Emakume batenak. Zer sentitzen du ilargiaren eraginpean bizi denak? Zer sentitzen, nik sentitzen ez dudana?

      Nire begiek ikusitakoa, belarriek entzundakoa, ondoko neskarenek ikus-entzundakoa bera izan ez denaren susmoa daukat. Berak izandako konplizitatea eta nirea elite ezberdinetan izandakoa deritzot. Arrotza izatearen sentsazioa mundu horretan. Agian horregatik ikuslegoaren lekuan gizonezkoak baino ez ginen. Emakumezkoak izotza nola pizten den ari zitzaizkigun kantatzen beraien bizitzaren eszenatokitik.